De secretarisvogel had behoefte aan een goed gesprek en nodigde de mier uit en de krekel:‘Ik reikhals naar jullie visie betreffende het een en ander tijdens mijn high-tea.’
Er werden maiskoeken en cacaotruffels geserveerd, en toen de secretarisvogel er beleefd naar informeerde zei de krekel dat de maiskoeken wat droog waren en de cacaotruffels wat nat. De mier vond het juist andersom. Daar lieten ze het bij.
Na afloop van de high-tea vroeg de secretarisvogel wat onzeker of het een goed gesprek was geweest.
De mier zei: ‘In het begin niet.’
De krekel zei: ‘Daarna verloor ik de draad.’
De volgende dag zetten ze het gesprek voort bij camille thee met honing stengels.
De mier opperde dat op honingstengels meer honing hoorde en de secretarisvogel bevestigde: ‘Dat zei de uil ook,’
Hij voegde eraan toe: ‘onlangs.’
De mier en de krekel vonden na afloop dat de honingstengels als gespreksstof te snel op waren, maar ze hadden geen principiële bezwaren. De secretarisvogel klapte verrukt in zijn handen.
De volgende dag had de secretarisvogel gerstewijn gemaakt met hartige beukenhapjes, want hij wilde tot verdieping komen. De krekel en de mier schonken zelf wel in zodat de secretarisvogel puur kon verdiepen.
‘Waanzinnig slimme man, die uil,’ zei de secretarisvogel tegen het plafond, terwijl de mier een boer liet en de krekel uit zijn halm viel.
‘Waanzinnig interessant in zijn uitlatingen.’
De krekel lag op zijn rug te schateren om niets, en riep: ‘In al zijn bewoordingen!’
Daarna vlogen ze de secretarisvogel om zijn hals en zongen nog uren. Hij kleurde ervan.
Waartoe een goed gesprek al niet kan leiden.